خاطره شناسایی حی قاسم در عملیات بیت المقدس
سرادر شهید سلیمانی در بخشی از خاطرات خود حادثه مین یابی و انفجار در عملیات بیت المقدس را اینگونه بیان می کند:
(در روز سوم و چهارم عملیات بیت المقدس) ساعت هشت صبح وارد کانال شدیم. کانالی بسیار بزرگ با ارتفاع تقریبا دو متر که پر از مین بود. عراقی ها این کانال را پر از مین کرده بودند و در دو طرف کانال و انتهای کانال مستقر بودند.
وارد کانال شدیم، چون روز بود، دشمن کمتر مشکوک بود، به برادر منصور جمشیدی گفتم: مواظب باش پا به مین نزنی. به جای اینکه چنگک های بیل خاک را بردارند، فاصله بین دو سنبله کمی زیاد بود، در همان ارتفاع بالا حرکت می کردیم، سخت بود و فکر می کردیم زیر این خاک ها مین وجود ندارد. .
بقیه دو طرف کانال پر از معادن والمرو بود، معدن گوجه فرنگی، آنجا بود که آنها را شناسایی کردیم، وقتی پیشروی می کنی، هر لحظه تنش برای پیشروی بیشتر می شود.
یک سنگر در انتهای کانال ظاهر شد. چون مستقیم بود، ما سنگر آنها را می دیدیم و آنها ما را می دیدند. چاره دیگری نبود، با تکیه دادن به کنار کانال، سنگر را زیر نظر گرفتیم.
گویا سنگر خالی بود، رفتیم جلوتر دیدیم سنگر خالی است، از سنگر بلند شدیم، این سنگر عراقی بود، سنگر هم داخل بود، این آخر کانال بود. مسیر عراقی ها از این کانال می گذشت و به سمت هویزه و خط جانبی رودخانه کرج نور می رفت.
عراقی ها در فاصله 100 متری این سنگر یک خاکریز U شکل داشتند و عراقی ها حدود 30 تا 40 متر پشت خاکریز U شکل بودند که دیدیم چند نفر از نیروهای عراقی روی خاکریز نشسته بودند و با هم صحبت می کردند. مشاهده کردیم، دیدیم که محور بسیار خوبی برای عملیات است. وقتی برگشتیم من جلو می رفتم و برادر جمشیدی پشت سرم حرکت می کرد.
در یک نقطه توقف کردیم تا یک بار دیگر کناره های کانال را بررسی کنیم تا ببینیم مین وجود دارد یا خیر. قرار شد جمشیدی قلاب بگیرد و من برای تماشا از روی دستانش بالا بروم. در حالی که داشتم صحبت می کردم ناگهان صدای انفجار شنیده شد، پای جمشیدی روی مین گذاشت، سریع پایش را بستم و روی شانه ام گذاشتم، تا انتهای کانال پیش رفتیم.
Añadir nuevo comentario